12 stycznia 2009, 04:10
Oto jest chwila bez imienia
drzwi się wydeły i zgasły
Nie odróżnisz postaci w cienia
w huku jak w ogniu jasnym
Wtedy krzyk krótki zza ściany
wtedy w podłogę-skałą
i ciemność płynie jak z rany
i w łoskot wozu-ciało
Oto jest chwila bez imienia
wypalona w czasie jak w hymnie.
Nitką krwi jak struną - za wozem
wypisuje na bruku swe imię.